Twijfels!

Vrijdagmorgen weer geprobeerd om bij Vicky in de klas te kijken en haar te observeren.  Dit accepteert ze niet. Ze heeft mij dan niet voor  haar alleen. Ze begint te schreeuwen en zet het op een brullen. Dus haar toch maar weer mee genomen naar buiten. Daar werd ze wel weer rustiger. Ik ben naar het kinderhuis gegaan en heb haar laten "spelen" met Patrick.

Patrick vindt alle aandacht leuk en kan veel hebben. Vicky was heel lief voor Patrick. Toen de tijd om was en we weer terug moesten was madame het er niet mee eens. Ze deed weer heel nukkig. Ik ben bij haar weggelopen. Ze kwam uiteindelijk vanzelf wel weer achter mij aan.  Ik dacht ik waag een nieuwe poging. Ik breng haar in de klas en ga bij haar zitten. Ik kreeg zelfs van de juffrouw nog een blad om met haar aan de gang te gaan. Zodra er ook maar iemand anders bij haar tafeltje kwam staan, die mijn aandacht vroeg, was ze niet meer aanspreekbaar. Ze begon weer te huilen en te schreeuwen. 
Ik heb het zo gelaten en ben heel verdrietig weggegaan. Wat moet ik hier nou mee?
Vanmiddag even geen Vicky tijd. Na het weekend weer nieuwe kansen.

Hier ook over gesproken met de social worker. En ook mijn twijfels uitgesproken. Hij gaf mij juist een groot compliment. Hij zag nu al positieve veranderingen in het gedrag van Vicky. Dus ik deed heel goed werk. Dat is toch heel prettig om te horen.

Ook met Mefi aan de slag geweest. Wat kan die jongen huilen. Het ging door merg en been. Ik hoorde hem buiten al. Maar naar een 3 dubbele snoezel sessie zat hij er weer redelijk ontspannen bij.

Vanmiddag toch nog even stiekem met Vicky gespeeld zonder dat zij het in de gaten had.  Ik moest nog even wat boodschappen halen. Maar de kantine is ongeveer op het schoolplein.  Ik dacht slim te zijn en te gaan wanneer de school weer begonnen was.  Helaas in de verte zag ik Vicky al rondlopen bij de kantine. Er wordt namelijk niet zo goed opgelet wie er wel/niet in de klas is. De klas is groot en Vicky wordt toch elke middag opgehaald.
Ik heb me direct omgedraaid en verdekt opgesteld. Een andere vrijwilliger heeft Vicky voor mij de ene kant van de kantine langs gestuurd zodat ik de andere route kon nemen. Kon ik toch ongezien de boodschappen halen.
Toen ik klaar was, stond ze nog steeds op het schoolplein. Maar volgens mij heeft ze me niet gezien. Wel gemist. Aan het eind van de middag kwam ik haar weer tegen in het kinderhuis. Ze negeerde mij compleet.  Ben benieuwd of ik nu weer terug bij af ben.

Maar ondanks de twijfels rondom Vicky ben ik toch blij dat ik hier iets kan betekenen.  Al is het alleen maar het meedenken over de toekomst van de special needs hier.

Zaterdagmorgen in het kinderhuis doorgebracht.  Samen met een horde kinderen een tekening van vingerafdrukken gemaakt.  Wel lastig als je maar 8 inktkussens  en meer dan 20 kinderen hebt. Er werd veel geslagen en gehuild. Gelukkig voeden ze elkaar op. Ik hoef alleen maar een keer boos te kijken.
Maar het goede nieuws is dat de tekening gelukt is.

Vicky kwam aan het eind ook te voorschijn. Ik kreeg weer een hele dikke knuffel. Dus lijkt het alsof ze gisteren vergeten is.
Gelukkig maar. Dan kan ik maandag weer met haar aan de slag. Het was mooi om te zien dat Levi haar direct bij de activiteit betrok. Ik denk dat Levi een goede leerkracht kan worden.  Maar hij moet nog even wat ouder worden voor dat hij zover is. Jammer. Vicky reageerde ook goed op hem.
Vanmiddag mijzelf overtroffen.  Ik ben op de boda boda naar Mukono geweest. Er moesten nog boodschappen gehaald worden en mijn buurvrouw wilde niet alleen. (Andere buurvrouw is geveld door de malaria)  Dus ik ben maar mee gegaan.  Het was wel beter als de vorige keer maar het blijft nog steeds geen favoriete bezigheid. Mezelf wel een schouderklopje gegeven.👍
We zouden om 14.00 gaan. Uiteindelijk waren we om 14.00 weer thuis. En dat was maar goed ook. Er kwam een groot schip met nog grotere zure appels voorbij. Wat een bui. Ook binnen bleef het niet droog.  Op verschillende plaatsen lekt het dak. Maar ik heb niet zoveel bakjes 😭. Nu toch maar vragen of ze het dak willen repareren. 
Gelukkig staat mijn bed zo geparkeerd dat de regen er langs heen gaat. Dat is wel zo prettig. Ik heb niet zo'n behoefte aan een waterbed.

Zondagmorgen weer naar de zondagschool. Deze keer Patrick meegenomen. Toen ik Patrick ophaalde was hij al niet vrolijk.  En er kon ook amper een lachje af toen we met de rolstoel bergafwaarts gingen. Ik ben een half uurtje gebleven en heb hem toen maar weer teruggebracht. Ben benieuwd of hij misschien iets onder de leden heeft. Hij was niet zoals gewoonlijk .

De kerkdienst van vanmiddag was boeiend. Als deze man zo blijft preken dan is hij goed te volgen. Hij had vanmiddag ook zeker de aandacht van de kids. Hij was heel helder over de ware wijnstok. Zonder Hem was het waardeloos. Eén bos bloemen verdord als je ze plukt. Als de rank niet aan de wijnstok blijft gaat het ook niet goed.

Hier is de dag ten einde.  Morgen start er een nieuwe werkweek.