Geslachte kip en andere wetenswaardigheden.

Maandag weer met Vicky aan de slag gegaan. Ik stond bij school te wachten. Kwam ze ineens aan. Ik kreeg een hele stevige omhelzing. Dus het zit wel goed.  
Er is nu ook iemand die vanaf deze week 2x met haar aan de slag gaat.  Diegene   blijft voorlopig nog een poos in Uganda. Hopelijk kan zij mijn werk straks ook overnemen. Zij heeft het al wel heel druk met alle werk wat ze nu al doet.
Eerst vanmiddag met Vicky  een vingerafdrukken tekening gemaakt. Ze had de inktkussens al snel ontdekt.  Helaas kan je het ook gebuiken als smink. Haar hele gezicht was oranje 😃. Daarna mocht ze nog even spelen met de poppen. Het leuke was dat ze mij in haar spel betrok. Ik moest de pop vasthouden en drinken geven.
Zo zie je maar,  je bent nooit te oud om met poppen te spelen.

Dinsdagavond is het African night. (Gelukkig niet elke dinsdag). Daar moeten natuurlijk allerlei voorbereidingen voor getroffen worden. Waaronder de maaltijd klaarmaken. En tja, ik ben van veel markten thuis. Dus vanmorgen  maar geholpen met het slachten van de kip. Ik had het al wel vaker gezien maar nog nooit gedaan. Eens moet de eerste keer zijn. Ik heb de kip wel beloofd dat ik hem vanavond niet zou opeten. Er werden 6 kippen geslacht en aangezien ik niet weet welk  stukje van mijn kip komt, eet ik vanavond  helemaal geen kip. Voor vanavond ben ik flextarier.🤣
Maar een kip slachten is wel een bloederige iets.

Eerst de kip maar eens te pakken zien te krijgen en dan ook nog vasthouden. Dan z'n nek kaalplukken en met een niet al te scherp mes zn keel door snijden.  Wachten totdat hij dood  gebloed is en dan verder snijden.  Wat blijft zo'n beest nog lang stuiptrekken. Zelfs als zijn koop al van de romp is.
De volgende ronde laat ik graag aan de echte de echte slager over. 
De African night ging vooral over de cultuur van Oeganda. Best wel interessant. In elk geval  de koning niet tegenspreken als hij je vrouw wil. Als vrouw ben je gewoon de pissang en ga je bij de koning wonen. Of je nu wil of niet. Ga je als man hier tegen in dan breng je het er niet levend vanaf.
Na de culturele uitleg kwam het dansen aan bod. Er werden verschillende dansen opgevoerd. Natuurlijk moesten we ook meedoen. Wat was ik blij dat ik niet als "vrijwilliger"  werd aangewezen.  Als er iets is wat ik vreselijk vind, is het wel dansen. Je staat zo voor joker.  Wij kunnen ECHT NIET dansen vergeleken met de Ugandezen.
Er was in elk geval wel lekker gekookt voor ons. Rijst in variatie. Kip en beef. Zoete aardappel en purree. gebakken bananen en jam.  En nog veel meer. Maar de kids hebben de meeste van onze bordjes leeg gegeten. Ook zij krijgen dit  zelden.  Die gun ik wel wat extra's.  Die kilo's die ik al kwijt ben, probeer ik op een andere manier wel weer terug te krijgen.  Nog niet op de weegschaal gestaan maar ik ben nu al heel blij met mijn riem. 

Woensdag weer een beetje een rustige dag.  2 van de 4 kids waren naar de fysio buiten het terrein. Dus kon ik alleen wat met Lilly en Vicky ondernemen.
Met Vicky geprobeerd een ketting van rietjes te maken.

Ze begon heel enthousiast.  Een rietje om het draad, 2 rietjes om het draad.... helaas toen was de concentratie al weer weg.  Maar uiteindelijk is ze met een ketting weg gegaan. Ben benieuwd of ze hem vanmiddag nog om heeft.  Er zit bij Vicky een meisje in de klas die vindt dat alles wat mooi is, gedeeld moet worden. Zij kan ook niet tegen het woord nee.  Helaas ook niet van volwassenen. Hebben wij even pech dat het ook ons buurmeisje is☹. Als ze bij ons komt en zegt dat ze wil tekenen en ik zeg vandaag niet. Dan is haar antwoord: "vandaag wel." Dan moet je echt consequent blijven. Maar gelukkig staat iedereen hier het zelfde in. Als één nee zegt, dan blijft het nee.
Vanmiddag was inderdaad de ketting weg. Toch maar gevraagd waar hij gebleven is   niemand weet het dus☹.
Nog even gesproken met Julia.  Zij gaat 2x per week met Vicky aan de slag en heeft heel veel plannen. Maar naar 1x was het al bananga (help. Wat moet ik er mee?)
Met Lilly was ik vanochtend al wezen snoezelen. Wat een heerlijkheid is dat. Zij ligt helemaal opgevouwen en lacht om alles. Ze was heerlijk ontspannen.

Donderdag ben ik aan de slag gegaan met Jordan. Een nieuwe special need. Jordan is een jongetje van 4. Hij wil niet zoveel. Spreekt een paar woordjes Engels maar verstaat het wel.  Speelt het liefst alleen. Loopt zomaar de klas uit. Hou je hem tegen dat moet hij zuzu. Ja wie ben ik dan om hem niet te laten gaan. Een kind met een natte broek is ook wat. Voor hem zijn er geen reserve broeken daar past hij niet in qua postuur.
Het is de bedoeling dat ik 2 ochtenden per week bij hem in de klas aanwezig ben. Dat zijn dan mooi de ochtenden dat Vicky  van mij wordt overgenomen door Julia. 
Voorlopig maar eens observeren en zijn vertrouwen winnen.

Patrick was naar het ziekenhuis in Kampala voor zijn jaarlijkse controle. Toen hij vanmiddag weer thuis kwam, was zijn energie op. Dus hem verder maar met rust gelaten.

Vicky wilde vanmiddag heel graag naar de snoezelruimte. Geen probleem hoor. Kan geregeld worden. Ik had wel de poppen mee genomen. Dus met rustgevende muziek en kleuren, spelen met de poppen. Wat is ze dan ontzettend lief. Ze liet de poppen luisteren naar de muziek en ze liet ze kijken naar de kleuren op de muur. Dus voor mij een teken dat ook Vicky zelf hier rustig van wordt. Wel grappig om te merken dat de kleuren wel uitmaken. Ik had namelijk de kleuren veranderd van blauw/groen naar oranje/geel/rood. De vorige keer bij blauw/groen werd ze niet echt rustig. Nu bij oranje/geel/rood ging ze zelf ook heel rustig liggen.

Ik ben heel benieuwd wat de komende dagen weer zullen brengen. Inmiddels zit ik er nu 4 weken. Maar ik heb het gevoel dat ik er veel langer ben. Er is hier al zoveel gebeurd