De tandarts, het vervolg!

11 maart 2020 - Mukono, Oeganda

Ik zou met mijn kids naar de tandarts gaan. Dat is nog steeds niet gebeurd en het is inmiddels al weer woensdag.  Maar vanochtend werd ik gebeld of ik mijn programma kon omgooien.  Er moesten ook nog 14 peutertjes  naar de tandarts. Tuurlijk ga ik mee. Met 14 peutertjes in een lijn op pad. Nou die lijn was al snel geen lijn meer.  Maar alle peutertjes zijn wel aangekomen. De tandarts heeft ze allemaal gecontroleerd en hun tandjes  gepoetst.  Hier en daar een extra instructie, maar het zag er overwegend goed uit. Af en toe werd wat gehuild maar dat viel eigenlijk ook wel mee. Zo werd spelenderwijs een bezoek aan de tandarts gebracht.  Hopelijk vinden ze het over een half jaar net iets minder eng.

De peutertjes bij de tandarts


Donderdag weer een nieuwe dag met nieuwe kansen. Geprobeerd om Jordan zijn gedrag iets bij te schaven. Hij is gewend om overal zijn zin in te krijgen. Vanmorgen probeerde hij overal onderuit te komen. Elke 5 minuten moest hij voor Zuzu.  Als ik aan gaf dat hij net geweest was moest hij ineens iets anders doen. Bij de 4de keer hebben we hem buiten de deur op de bank  gezet.  Hier heeft hij minstens een half uur gezeten zonder voor Zuzu te gaan. (Hoe nodig moet je dan?) Daarna kwam hij zijn excuus aanbieden. Hopelijk gaat het dinsdag beter.

Ik had afgesproken om te gaan "zwemmen" met Patrick, Mefi en Lilly.  Aunti Miranda had een opblaasbadje badje . Dat hebben we op de veranda gezet. Eerst de 2 boys in zwembroek gehezen  en poedelen maar. Heerlijk dobberen in het water. Patrick heeft genoten. Mefi moest et nog even over nadenken maar hij leek het niet vervelend te vinden.

Patrick en Mefi in het zwembadLilly in het zwembad

Toen was het de beurt aan Lilly.  Die genoot volop. Lekker plonzen in het water.  Heel hard met de billen op en neer gaan in het water,  zodat wij ook lekker nat werden.
Het is en blijft Afrika. Alles kan hier. De Tandarts kwam langs voor  controle. Lilly werd gewoon gecontroleerd terwijl ze in het zwembad lag.

Vanavond hadden we weer luganda les. Deze keer geen taalles maar kookles. Wees gewaarschuwd. Degene die na mijn Uganda avontuur komt eten,  kan wel eens japati voorgeschoteld krijgen. We hebben heerlijke japati gemaakt. Een soort van pannekoek met een saus van groenten. Gelijk een stukje cultuur erbij. Dit eet je namelijk met je handen.  Hoe krijg je de saus en groente  netjes en zonder knoeien naar binnen? Het naar binnen krijgen was niet zo'n probleem en het knoeien ging mij ook heel genakkelijk af😉.  Ook dat is cultuur. Kleren blijven hier geen 5 minuten schoon.  Maar je loopt gewoon door in je smerige kleding. Een vlek meer of minder maakt ook niet uit. Waar ik in Nederland mijn broek gelijk in de was zou doen. Loop ik er hier nog wel een dag of 2 mee door. (ook eigen belang. Je blijft anders aan het wassen en handwasjes zijn geen pretje Hier😞 ) Als de kinderen gaan zeggen dat de broek vies is, dan wordt het echt tijd voor een schone broek.
Ondertussen werd nog meer verteld over de cultuur van Afrika en het verschil met Nederland.  Altijd weer boeiend om te horen.

Vrijdag hadden we een dag vrij genomen  en zijn we met zn drieën en chauffeur naar Kampala geweest. Een tocht van zo'n 2 en half uur enkele reis.  Wat een druk verkeer. Zo'n 75 km stilstaan en weer optrekken.
Geld pinnen was ook een expeditie opzich. De eerste geldautomaat weigerde geld te geven. En ook over mijn pasje teruggeven moest hij heel lang over nadenken. 😓
De 2de geld automaat gaf aan 2 van ons geld.
Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en konden we los op de souveniersmarkt. Kreeg wel gelijk kriebels toen ik daar liep.  He sister, He friend, he Brother. Come into my shop. We have nice  things. En je de weg versperren zodat je wel eerst naar binnen moet. Ik snap het wel, maar laat mij gewoon lekker kijken. En dan koop ik vanzelf wel wat.  Helaas lukte het afdingen hier niet goed.  Ze waren aardig standvastig in de prijs. Maar ik was ook standvastig in mijn prijs.  Dat resulteert dan wel dat je een heel mooi schilderij moet laten hangen.  Maar mijn uiterste prijs was niet hoog genoeg. Ik ga hier spijt van krijgen denk ik.
Daarna nog even ingeslagen in de supermarkt. We hadden nu toch een auto ter beschikking. Groot ingekocht zodat we voorlopig niet op de boda boda naar Mukono hoeven😃.

Zaterdag ochtend was ik al vroeg wakker. Geen idee waarom. Maar vooruit.  De was maar  weer eens gedaan. En ja hoor. Klokslag 9.00 stonden De kids al weer op de stoep om te tekenen. Wel gezellig hoor, maar de buren sliepen nog en kinderen doen nu eenmaal niét zachtjes als ze buiten bezig zijn.
Maar het is heerlijk om die kids zo lekker creatief bezig te zien. Zet  ze buiten op de verranda. Geef ze potlood en papier en ze tekenen van alles. Helaas raakt mijn eigen boek vol. Daar kunnen ze dus niet zoveel meer in tekenen. Dus mijn volgende missie hier is: op zoek naar papier om op te kunnen tekenen. 
Ik had afgelopen week aan Levi (10 jaar) gevraagd of hij mij wilde helpen bij een geheime missie. Een big smile was zijn antwoord. Hij stond om klokslag 10.00 op de stoep. Wat heeft hij genoten van het creatief bezig zijn.  Hij vroeg heel lief of hij volgende week zaterdag weer mag komen.  Moet ik natuurlijk wel weer iets nieuws verzinnen.
Maar daar heb ik nog een week voor.
Zondagmorgen met Lilly en Levi naar de zondagschool. Deze keer bij de peutertjes geweest.  Dit duurt minder lang, is meer zingen en is in het kinderhuis zelf. Dan kunnen er dus 2 tegelijk mee. Mefi en Lilly hebben allebei genoten. Lilly zat weer de hele tijd te zingen en Mefi had een big smile op zijn gezicht terwijl  ik hem al huilend had opgehaald. Dikke tranen liepen over zijn wangen.
Toen ik terugkwam zaten er al weer kids voor mijn huis. Gelukkig werden ze nu bezig gehouden door de buren.
Toen alle kinderen weer weg waren,  hoorden we naast ons ( we zaten buiten) een doffe klap. Kwam er toch zomaar een slang uit de boom vallen.  Met zn drieën achter de slang aan. Maar dat beest was wel heel snel. De buurman was niet zo blij met deze actie.  De volgende keer moesten we hem echt eerst roepen. Hij weet hoe je een slang moet doodmaken. Hij zat ons al helemaal bang te maken dat het een green mamba zou zijn. Bleek het een gewone, groene, niet giftige boomslang te zijn😃. Maar ik hoop wel dat dit de  enige slang is die ik hier tegen kom. Als ik moet kiezen, slacht ik liever nog weer een keer een kip.
eind van de ochtend  begon het ineens te onweren. Dit hield even aan. Toen werd het ineens donker Alsof de avond al inviel.  Er was nog net tijd om de was binnen te halen en toen barste er weer een flinke regenbui los. Zo een waar niemand door heen gaat en waardoor de kerkdienst gewoon een half uur later begint. Ja dat kan hier allemaal.  Later beginnen vanwege de regen. De kerkdienst stond in het teken van internationale vrouwendag. Een dag die hier schijnbaar heel belangrijk is.  364 dagen per jaar is de man belangrijk, 1 dag per jaar de vrouw 🤔.
Tijdens de preek werden alle belangrijke vrouwen uit de bijbel besproken.  Blijkbaar was dit voor veel mannen niet zo interessant.  Er lagen er veel te slapen om mij heen.
Na de gebruikelijke frietjes op zondagavond werd het toch tijd om ons mandje op te zoeken. Het is maar goed dat dát op tijd was. De nacht was weer eens kort. Iets met regen, onweer en lekkage. En daarnaast zag ik ook verschillend ongenodigde gasten in mijn huis. En nee: ik zag ze niet vliegen en ik had geen alcohol genutigd. Een paar van die levensgrote spinnen op je aanrecht of andere onbekende vliegende monsters daar word ik niet zo blij van midden in de nacht.  Maar ja ik zou met dit weer ook een droge plek opzoeken.
Maandag heb ik een mijlpaal bereikt. Ik mocht bij Vicky in de klas komen en blijven.  Toen ik kwam, had de juffrouw net Vicky voor het bord gezet met een opdracht. Ze mocht de namen van de kinderen opschrijven die niet luisterde. Vicky nam haar taak her serieus.  Ze sprak alle kinderen aan en er kwamen heel wat namen op.het bord te staan. (Vicky kan geen letter schrijven.) Ze vond het reuze interessant. En de juffrouw had heel veel geduld met haar. De rest van de klas had ze niet onder de duim, maar dat was maar bijzaak. Voor nu was het goed om te zien dat Vicky erbij betrokken werd.  Ook al is Vicky een hele grote uitdaging in de klas.
De kids  moesten tegenstellingen leren. ( boy/girl, aunt/uncle, brother/sitster enz.) dat werd er flink ingestampt. Daarna moesten er kinderen bij het bord kunnen. Zij moesten een woord aanwijzen. Het benoemen en dan moest de rest van de klas het nazeggen. Maar deze kinderen kunnen nog amper lezen. Door het zo vaak naar te zeggen, weten ze waar het woord boy of girl staat.  Het lijkt dus of ze het heel goed weten. 1 jochie was zo slim om het eerst de klas te laten zeggen en dan pas hij. Vicky mocht ook voor de klas komen. Die had zo vaak het woord aunt gehoord.  Alles wat ze aanwees was voor haar aunt. Maar ze had wel lol.  En daar gaat het tenslotte om. 

Foto’s

5 Reacties

  1. Agnes:
    11 maart 2020
    Wat een avonturen weer!
    Hoop inderdaad dat er niet weer spontaan een slang uit de boom komt vallen, brrrr....
    Mooi om te lezen hoeveel plezier de kinderen hadden in het 'zwembadje'.
  2. Pa:
    11 maart 2020
    Diana. Het is weer een heel verhaal wat je schrijft. Fijn om te lezen dat de kinderen genieten van alles wat jij met de Kids doet. En weer een nieuwe ervaring op gedaan met een slang. Ben benieuwd wat voor beest er nu weer bij jou opbezoek komt. Lieve groet van ons.
  3. Nelly:
    11 maart 2020
    Ha Diana,dank voor je verhalen.Fijn dat je nog steeds energie hebt om verder te gaan.Het is ,denk ik , toch wel zwaar.Sterkte hoor hg,Nelly
  4. Anne-Mieke:
    13 maart 2020
    Fijn om je verhaal te lezen, wat een plezier jij maakt met die kinderen, heerlijk gewoon
  5. Susan:
    17 maart 2020
    Leuke verhalen, Diana! Je hebt er veel plezier in om daar bezig te zijn. Is wat anders als de geriatrie