De eerste dagen

Inmiddels al weer een paar dagen in Uganda. Ik geniet volop van de kinderen, de omgeving en de zon.

De eerste nacht in Uganda was nu niet bepaald een pretje.  En dat lag niet aan het bed. In eerste instantie was het bloedheet en kon ik de slaap niet vatten. Nadat ik dan eindelijk in slaap was gevallen, werd ik wreed gestoord. Een stelletje apen had het op mijn golfplaten dak gemunt.  Dan zit je direct rechtop in je bed.
Daarna kon ik niet meer in slaap komen omdat ik het koud had. Ja het koelt snachts best af. En het glas ontbrak nog in mijn raam. Wat was ik blij met de deken die op mijn bed lag.

Dinsdagmorgen eerst maar eens de koffers uitgepakt en alles gereorganiseerd.  Aan kastruimte geen gebrek.  Dus alles heeft een plekje gekregen.
Zo wordt het al mjjn eigen plek. Ook alle kaartjes vanuit Nederland opgehangen.
Alle spullen voor Noahs ark alvast apart gelegd. Dat is al bijna een koffer vol.

Ondertussen stonden er  een aantal tieners  op de stoep. Het blijken de studenten van het praktijkonderwijs te zijn en wel van de afdeling schilderen. Zij moeten leren hoe ze een huis moeten schilderen. De  huisjes worden mooi wit. 2 vliegen in één klap. De studenten leren iets En dit wordt ook nog nuttig gebruikt. Ze maken hier geen onderscheid tussen meisjes en jongens. Wat jongens kunnen meisjes ook. (Vb. De beste student autotechniek was een meisje.)
Het glas werd weer in mijn raam gezet. Ook hier werden de studenten voor ingezet.
Vanavond dus geen gevleugelde vrienden in mijn huis (hoop ik)

Om 10.00 werd ik opgehaald door Daniel. Daniel is het hoofd van de vrijwilligers.  Hij gaf een rondleiding over het grote terrein. Fijn om alles te zien maar ik ga vast nog wel een keer verdwalen.  Alle bomen lijken op elkaar en bij welk huisje moest ik ook al weer  naar links? 

Goed om te zien wat ze allemaal doen en hoe ze zich inzetten voor de kinderen.  Alvast kennis gemaakt met mijn directe collega en ook met mijn buren.

Ondertussen kreeg ik allemaal do's en dont's.
Kinderen in huis is niet toegestaan.
Laat de deur niet open staan ook al ben je thuis. Apen sluipen heel stil naar binnen. En dan bedoel ik echte apen.

Om 7.00 is er ontbijt. Om 13.00 lunch en om 18.00 diner.

En nog veel meer dingen. Wel goed om te weten allemaal.

Daarna volgende een nieuwe ervaring.  Op de boda boda naar het centrum.  Ik geloof niet dat ik dat heel prettig vond. Achterop de brommer dwars door al het verkeer heen. Van links naar rechts en best hard rijden voor mijn gevoel.  Gelukkig werden we weer heelhuids voor de poort afgezet.

Precies op tijd thuis. Het begon heel hard te regenen. Zo'n bui van in 5 tellen doorweekt zijn.
Maar ja dat kan je verwachten als je in het regenseizoen naar Uganda gaat.  Hopelijk komen deze buien niet al te vaak.

Woensdag
Vannacht geen apen op het dak maar een keiharde regenbui. Zo een waarbij je denkt: houdt het dak dit wel? 
Maar de rest van de dag geen regen meer gehad.
Vandaag begonnen met werken. Ik ga werken met 4 kinderen die extra aandacht nodig hebben.
Vicky, ongeveer 6 jaar maar het niveau van een 2 jarige met weinig concentratie
Ze zit grade one  maar kan hier niet meekomen🤔. Ik ga haar dagelijks 2x een uur individueel aandacht geven.
Daarnaast Lilly, Patrick en Mefiboseth. Alle 3 lichamelijk en verstandelijk gehandicapt. Met hen ga ik s morgens een snoezel activiteit doen en smiddags individueel aan de slag. Lilly en Patrick genieten alleen al van het rijden in de rolstoel over het terrein. Ik wat minder. Het is een zandweg vol met gaten en kuilen die stijl omlaag gaat. En als ik omlaag ga, moet ik dezelfde weg ook weer omhoog.

Voordat ik naar Uganda ging, had ik een doel. Een lach op de gezichten van de kinderen toveren.
Dat is vandaag ruimschoots gelukt bij alle 4 de kinderen.

Ben benieuwd wat de komende dagen gaan brengen.

(Het internet is niet al te best hier. Foto's  maken gaat goed😉. Het uploaden is wat lastiger.  Dus   nog even geen beeld bij dit verhaal. )

De apen op het dak

mijn onderkomen

Patrick

mefi

Lilly