Van alles en nog wat.

Zaterdag. Toen ik vanochtend om 8.30 mijn gordijn open deed,  zat Bosco op de veranda te wachten. Hij zat heel stil en zei niets. Vraag me niet waarom hij bij mij kwam, ik heb geen idee. Ik had nog niet echt contact met hem gemaakt.  Bosco is een jochie van 6 jaar. Hij wist wel dat hij op verboden terrein was. Het stukje waar ik woon mogen de kids niet komen. Eerst maar eens rustig aan wakker worden en de dag beginnen. Het is immers zaterdag. Ik schonk Bosco geen aadacht, in de hoop dat hij dan vanzelf weer weg zou gaan.  IJdele hoop zullen we maar zeggen. Ik ben immers gast en gasten hebben altijd wel iets uit te delen! Helaas voor hem deze keer niet. Ik mag niets aan de kinderen geven zonder toestemming. En als ik er nu wel aan begin, dan blijven ze hierom vragen de komende 10 weken.
Uiteindelijk met Bosco gaan knutselen. (Wel op een legale plek) We hebben een dino gevouwen. Lang leve het grote dieren vouwboek.  Maar als je één kind gaat vermaken dan volgen er vanzelf meer. Het is net zwaan kleef aan.  Maar ik geef ze geen ongelijk. Het is zaterdag en de kinderen moeten zichzelf bezig houden.

Ach ja zaterdag. Was het niet zaterdag wasdag?  Hier wel.  Helaas moest alles met de hand gewassen worden.  De zeep heet Magic maar zo Magic was het niet. Er moest nog flink geboend worden om de vlekken uit de kleding te krijgen. En als je de was dan opgehangen hebt, kom je tot de ontdekking dat nog niet alle vlekken weg zijn😭😭😭. Volgende keer alleen maar zwarte kledingstukken mee😉

Dan ook nog maar even naar de plaatselijke Albert Hein voor de weekend boodschappen.   Van het brood zijn er nog een paar plakjes over. (Brood kan je per plakje kopen) Geen bananen vandaag.  Veel eieren. Kortom de keuze is reuze. Maar het weekend ga ik het redden hoor. 

Gelukkig kan ik 3 maaltijden per dag krijgen. Tot nu toe heb ik er alleen s avonds nog maar gebruik van gemaakt.
We hadden vandaag wel een mijlpaal.  Het was de eerste dag zonder regen.

Op zondagochtend gaan de kinderen naar de zondagschool.  Ik had Lilly meegenomen. En nu niet met de rolstoel tot halverwege de weg maar helemaal naar beneden naar de school.  Ja ik weet het, Ik moet straks de weg ook weer omhoog.  Lilly werd er wel weer heel blij van. Het klaslokaal inkomen was ook nog een uitdaging. De school ligt namelijk weer op een verhoging.  Maar uitdagingen moet je niet uit de weg gaan. 
Lilly vond het wel gezellig bij de zondagschool. Ze was de hele tijd aan het "zingen". Ook toen de juffrouw aan het vertellen was.  Kortom de andere kinderen vonden dit heel grappig en werden best afgeleid. Ik ben halverwege  maar weer weg gegaan. Dit leek mij voor meerdere partijen beter.

's middags volgde nog de kerkdienst.  Voor mij nog steeds bijzonder om met elkaar je geloof te beleven. Ieder met zij eigen gewoontes en gebruiken. Maar toch geloven we allemaal hetzelfde. Ondanks dat ik zeer weinig van de preek meegekregen heb, was het toch fijn om zo samen te kunnen zijn.

Maandag ben ik weer met de kids aan de slag gegaan. 
Voorlezen blijft altijd leuk. Zelfs Nijntje in het Engels doet het hier goed.
Toen was het weer snoezeltijd. Lilly genoot hier erg van. Patrick had meer zin in ravotten. De rustige muziek en de lampjes leken hem niet te boeien. Het kietelen en hard blazen was meer zijn  ding. Hij brulde van het lachen.

Omdat smiddags iedereen, inclusief de verzorgers, lagen te slapen, ben ik de kast van de ratten maar gaan schoonmaken. 2 vliegen 1 klap. De kast schoon en ik weet wat voor materialen er zijn.  Heel voorzichtig alles uit De kast gehaald. De dozen leeg gehaald. De kleden uit geklopt. En alle planken afgesopt. En wat denk je geen rat gezien. Alleen maar de rotzooi die de rat had achtergelaten.  Blijft de kast schoon dan is de rat verdwenen. Anders wordt het toch de rattenvanger van Hamel en inschakelen.
In mijn vorige blog schreef ik over een grote spin. Iedereen hier weet dat het een spin is (Dat wisten wij ook) maar  Niemand weet welke.
Nu hebben we Freek Vonk maar gevraagd of hij het weet. Ben benieuwd of hij antwoord.
Dinsdag was het erg warm. Dit was ook aan de kinderen te merken. Het koste heel veel moeite om een lach te voorschijn te toveren.  Ook werd er heel veel gehuild 😭😭.
Maar uiteindelijk wel van allemaal een big smile gehad.  En daar was het mij om te doen.
Vicky had de grootste lol toen we het lopen van dieren gingen nadoen.  Stel je maar voor hoe het uitziet als je loopt als een pinguïn of springt als een kikker 🤣. En dan zo het terrein over.  We hadden wel bekijks🤔

Maar Vicky is wel een zorgenkindje. Wat moet er van zo'n meisje terecht komen?  Dingen die ze leren op de kleuterschool lukken haar niet.
Ze kan de cijfers 1 tot 10 opnoemen als  een geleerd rijtje maar als je de cijfers laat zien heeft ze geen idee wat het is.  Als je bv 3 appels laat zien, kan ze de appels niet tellen.
Spreken gaat moeizaam. Kortom weinig toekomst perspectief. Gelukkig dat ze hier terecht gekomen is. Ze zullen haar niet op straat zetten.