Nieuwe belevenissen

20 september

Vanmorgen rustig aan opgestart en pas na tienen de deur uit.  Eerst maar naar de special needs. Ik wilde met ze gaan snoezelen, maar dat kon  niet want ik had geen sleutel. Ik had wel mazzel want alle rolstoelen waren al buiten.  En allemaal al van de trap getild.( zie ook vorige verhaal) Ze stonden allemaal al klaar op de playground.  Ik heb heerlijk in de schommel gezeten met steeds een special need op  mijn schoot en een paar peutertjes om mij heen. Zo is het prima vol te houden. 

Daarna nog een wandeling door de tuin met de rolstoel.   Ondertussen hoorde je het in de verte al rommelen. Om 12.00 bedacht ik mij dat ik in de herhaling wilde voor rolex. Nu wel 3 ipv 1. Met dat ik er helemaal klaar voor was om aan de wandeling te beginnen, begon het te regenen. In de auto stappen is geen optie want die is er niet. En het is nog wel een eindje lopen voordat je daar bent. Ik had niet zoveel zin om nat te worden.  Dus besloten om niet te gaan. En dat dit de juiste beslissing was, bleek al snel. Er kwam heel veel water naar beneden. ( zie voor een idee het filmpje wat ik op de site heb gezet.)  Helaas bleef het niet alleen bij buiten regen. Binnen had ik ook 2 emmers nodig om het water op te vangen.  En de special need waar mee ik was, vond het erg grappig. Vooral het water van de ene emmer in de andere emmer gooien en weer terug. Wel heel sensorisch trouwens. En het leukste was nog om de emmer over de vloer leeg te kiepen.  In Uganda zeggen de kinderen als ze moeten plassen; zuzu. Nu gaf mijn special need aan dat het  plafond zuzu deed. 

Gelukkig was na 3 uur de ergste bui weer over. Je ziet dan ook gelijk het water weer verdwijnen. Waar het eerst nog allemaal modderstromen waren, was het ook vrij snel weer opgedroogd.

21 september

Ook vandaag een rustige dag. Wel vroeg op want om 9.00 start de playclass. (Soort van peuterspeelzaal) het thema van deze week was het lichaam.  Heerlijk om te zien hoe de peutertjes proberen hun oren aan te wijzen en bij de neus uitkomen. Daarna weer snoezeltijd.  De eerste 10 minuten was erg leuk. Ik kreeg de grootste glimlach die je kan bedenken. Daarna was de koek op. Waarschijnlijk door pijn. Maar het gehuil ging door merg en been.  Dus maar weer terug. Helaas mocht ik niemand anders meer meenemen omdat het bijna  tijd was om te eten.  

Na onze eigen lunch. Ging ik koekjes bakken met mijn sponsorkind. Wat een heerlijke griet. Ze vond dat ze vieze handen kreeg van het deeg. Dus 1x kneden en dan weer handen wassen.  Ach zo blijf je bezig. Maar de koekjes waren goed gelukt en daar ging het tenslotte allemaal om.

Nog wat puzzels gecontroleerd om te kijken of ze compleet waren. Helaas niet alles was meer compleet. Dit was een klusje wat je gewoon lekker buiten op de verranda kon doen. Zittend op de grond. Een paar kids om me heen om me te "helpen".  Ik zeg: geef mij maar van deze klusje. 

22 september

Vanmorgen weer playclass gedaan.  De laatste dag met als thema lichaam. De kids mochten een gezicht maken en er zelf oogjes op plakken.  Plakken lukt prima nu alleen nog de juiste plek bepalen. Stel je ezeltje prik voor en je kan bedenken waar de ogen terecht komen.

Daarna door naar de snoezelruimte met de special needs. Heerlijk om ze zo te zien ontspannen. Ik mis alleen heel erg een tillift. Dat zou het een stukje makkelijker maken.  Dan hoef ik ze niet meer zelf de trap af en op te tillen.  Maat helaas, geen lift aanwezig. 

S middags duurde het weer even voordat ik in actie kon komen. Het regende weer eens. Dus weer een paar uur wachten totdat de bui over was. Daarna weer aan de slag met de special need. 'Rustig' op de kruk bij ze gezeten en met ze gezongen en weer met de bodylotion aan de slag. Ook nu weer een heleboel peutertjes om mij heen. Deze keer iets minder handig maar vooruit. Ik koos er tenslotte zelf voor om binnenshuis te blijven.