Op de helft van dit mooie avontuur

Vrijdag kon ik weer met Vicky aan de slag. We hebben een vis gevouwen. Tenminste het eindresultaat was iets wat er op leek. Vouwen lukte niet zo goed. Maar ze was wel heel geconcentreerd aan het knippen.

Daarna weer met lilly wezen snoezelen. Zolang we daar nog geen verbod op krijgen, gaan we er nog mee door.
Vanmiddag was er een meeting voor iedereen. Deze ging over het coronavirus. Het is hier nog niet maar komt wel dichtbij. Wat te doen voor preventie en wat te doen mocht het toch naar Uganda komen. Uganda heeft wel ervaringen met enge ziektes  ze weten hoe ze moeten handelen.
Maar hopelijk blijft het bij de preventieve maatregelen.

Na de bijeenkomst zijn we aan de verhuizing begonnen. Ja ik ben verhuist en niet eens om mijn lekke dak wat inmiddels gerepareerd is. Ik kreeg nieuwe buren. En met de ervaring van de geluidsoverlast bij de vorige buren werd ik niet zo blij.  We hebben een driehoeksruil gedaan. En nu heb ik een heel knus gezellig vrijstaand huisje.  Eigenlijk is verhuizen best leuk. Je propt alles in twee koffers en in het nieuwe huis pak je alles weer uit.  Dat gaat heel snel.  Zo is verhuizen een fluitje van een cent.

Vrijdagavond waren we uitgenodigd bij onze Russische buren. Ze hadden heerlijk gekookt.  Aardappelpuree met rauwkostsalade en kip. Wat smaakt vlees en groente heerlijk als je al 6 weken lang  af en toe een verdwaald stukje op hebt. En de groente ook minimaal is. Gelukkig kunnen we wel aan fruit komen. Dus vitamientjes zijn er wel. Dat was ook het advies hier. Veel water drinken en veel vitamines eten. Dan heeft het lichaam weerstand om de corona te lijf te gaan.

Zaterdag zijn we maar weer op de boda boda gestapt. Ik verwachtte een pakketje. Op de pagina van post nl stond dat deze al sinds 4 maart in transit is. En verder kwam het pakketje niet. Zou je net zien dat dit pakketje zoek is geraakt.  Maar er was iemand zo vriendelijk om even navraag te doen bij het postkantoor hier. Blijkt het pakketje al sinds 10 maart op het postkantoor te liggen. 😭😭. Dank je wel post nl.

Heerlijk al die lekkernijen vanuit Nederland. Maar ook schoenen. Ik heb al 2 paar schoenen versleten. Dus de schoenen waren meer dan welkom. Snel nog even boodschappen hamsteren en dan weer terug. We waren  net op tijd terug om de was binnen te halen. Er kwam weer eens veel nattigheid naar beneden.

Doordat het slecht weer was werden we genoodzaakt om binnen te zitten. Geen probleem hoor. We maken er gewoon een spelletjes middag/avond  van.  Wij vermaken ons hier prima.

Zondag was het weer zondagschool tijd. Deze keer Patrick  en Lilly  meegenomen.
Ze hadden wel geleerd van vorige week. Alle peutertjes die vorige week voor geen meter stil zaten werden nu uit voorzorg in de kinderstoel gezet. Dit werkte wel.
Lilly geniet nog steeds en "zingt" dan de sterren van de hemel. Patrick zit nog steeds niet lekker in zijn vel. Hij kijkt wel en af en toe verschijnt er een  glimlach. Maar we blijven proberen het hem naar zijn zin te maken.
Daarna nog even qualitytime met Mefi. Wat geniet hij van aandacht. Hij zit heerlijk op schoot tegen je aan en heeft een grijns op zijn gezicht.

Maandag begon met heel veel regen. Het goot de hele ochtend. Zelfs zo hard dat ik Vicky niet terug kon brengen naar school.  Eerst Maar eens extra tijd voor haar genomen. Lekker geknutseld. Daarna gebowld. Ja met frisdrankflesjes kan je veel doen.  Daarna snoezelen. Ze had een muziekdobbelsteen ontdekt met allemaal geluidjes en lichtjes. Ondertussen haar benen gemasseerd. Heerlijk zo'n rustig meisje.

Smiddags was er een meeting over Vicky. Dit naar aanleiding van het verslag wat ik geschreven heb. Fijn dat er met mij informatie iets gedaan wordt en dat het er dus wel degelijk toe doet dat ik met haar bezig ben.

Inmiddels is er een oplossing bedacht voor het probleem als ik weer in Nederland ben.
Vicky wordt uit p1 gehaald omdat zij hier niet past. Op 2 momenten in de week zal ze wel. meedraaien om het contact met de leeftijdgenootjes te houden. Maar ook om de andere kinderen te laten zien dat Vicky er wel bij hoort.  Daarnaast gaan ze kijken of ze kan meedraaien met de keuken en de wasserij. Dit om haar vaardigheden aan te leren. Ook zal ze s morgens op de kleuterschool een op een aandacht gaan krijgen. Ben benieuwd of dit gaat werken. I hope so!!

Na de meeting kregen we de schrik van ons leven. Het stonk nogal in de snoezelruimte volgens Miranda. Ik ruik niet zoveel maar ik geloof haar wel.  Ze dacht dat ze rat rook maar dat was volgens de geleerde niet zo. Het waren de muziekinstrumenten die zo zouden ruiken🤔.
Toen we een kast opentrokken lag er wel degelijk een dode rat in de val. En hij lag er al wel even. Bah bah bah. 
Ik kan je wel vertellen dat je je daarna toch wat minder prettig in de snoezelruimte voelt.
Gelukkig heeft Lilly er niets van meegekregen. Die lag alleen maar heel hard te lachen op de mat.

Vandaag is ook de dag dat we te horen kregen dat er strenge regels gaan gelden. We mogen het terrein alleen nog maar af voor de hoognodige boodschappen. En dan het liefst beperken tot 1x per week. Uitstapjes mogen niet meer. Dus ook hier een lock down. Terwijl we op dit moment nog geen coronavirus hebben. Ze doen er echt alles aan om dit ook zo te houden. hopen dat het lukt. Zo hebben ze ook ebola buiten de grenzen weten te houden. Maar corona is al aanwezig in alle buurlanden. En dat was ebola niet.   Het is hier best spannend.

Dinsdag. De dag dat we naar de watervallen in Jinja zouden gaan. Helaas ook dat kon dus  niet.
Maar Jordan was weer op school.  Dus daar kon ik mee aan de slag. Wat een  verandering in korte tijd.  Van een jochie dat overal zijn zin wil hebben en  ergens geen zin in heeft naar een vrolijk ventje. Een jochie wat meedoet. Hij probeert je nog wel voor je karretje te spannen maar accepteert nu ook  nee. Als hij iets laat vallen  pakt hij het zelf op.
Jordan is heerlijk creatief bezig geweest met het vouwen van een muis. Daarna mocht hij zelf kiezen wat hou wou doen. Hij heeft met de poppen gespeeld. Hij heeft gepuzzeld en  natuurlijk moest er ook weer een toren van blokken worden gemaakt. Wat een heerlijk vrolijk ventje.

Mefi en Lilly waren juist erg  verdrietig. Beide waren hartverscheurend aan het huilen. Dikke tranen over de wangen. Dit ging door merg en been.  Mefi was makkelijk te troosten.  Lilly had er meer moeite mee.  Het is me bij haar ook niet gelukt om de niet meer verdrietig knop te  vinden.  Gelukkig was ze s middags in een betere stemming.

Met Vicky ging ik verven. Eerst een hand helemaal groen gemaakt. Toen  handen tegen elkaar slaan en daarna afdrukken op papier.  Helemaal hilarisch. Alleen daarna hadden we een klein probleem.   Geen water. Tja dan wordt het lastig handen wassen. Dus er liepen vanmiddag 2 mensen met groene vingers bij Noahs ark. (Buiten alle tuinmannen en vrouwen)

Kortom  we hebben weer veel gedaan de afgelopen dagen. Ook al zie je niet altijd het resultaat  van je werk. Aan kleine veranderingen merk je dat het zeker bijdraagt aan het optimaliseren van de zorg voor de kids.